آقای رئیس!
حضار محترم!
برایم مایه‌ی بسی مباهات است که در حضور شما درباره‌ی نوعی از دمکراسی سخن به میان آورم که اختلاف میان ملیتها را مرتفع می‌سازد و میانشان برادری و زندگی مشترک و مدرن برقرار می‌سازد. ملت ما، ملت کرد که به طور کلی بزرگترین ملت بدون دولت و تحت ستم خاورمیانه محسوب می‌شود، طی دو قرن گذشته در راستای تأمین دمکراسی و حقوق ملی خویش، علیه دیکتاتوری به مبارزه برخاسته است. در راستای این هدف، خانه و کاشانه‌امان به آتش کشیده شده، مردممان قتل عام شده و از ابتدایی‌ترین حقوق بشری که حق تحصیل به زبان مادری می‌باشد، محروم شده‌ایم.به منظور ارائه‌ی توضیحات بیشتر در این باره، اجازه می‌خواهم در مورد چگونگی رفتار و رویکرد حکومت جمهوری اسلامی ایران در قبال ملت کرد در کردستان ایران، که فعالیت سیاسی حزب ما مربوط بدان منطقه است، بحث نمایم:از روزهای اوایل روی کار آمدن آن رژیم، حزب ما، حزب دمکرات کردستان ایران با همکاری مجموعه‌ای از دیگر احزاب سیاسی کردستانی، به منظور یافتن راه‌حل مسالمت‌آمیز مسئله‌ی کرد در آن کشور، به حکومت پیشنهاد مذاکره داد، اما آنها در پاسخ، پس از یک سال فرصت‌سوزی و هنگامی که ارتش متفرق خود را دوباره سازماندهی کردند، احزاب سیاسی کردستان را غیرقانونی اعلام نمودند، به کردستان یورش بردند و حتی خمینی، علیه ملت کرد فتوای جهاد صادر نمود. این وضعیت در کردستان، هنوز هم ادامه دارد. در این مدت، هزاران تن از مبارزین کرد، به‌ویژه مبارزین حزب دمکرات کردستان ایران در داخل کشور و خارج از کشور جانشان را از دست داده و یا ترور شده‌اند که دکتر عبدالرحمن قاسملو و دکتر صادق شرفکندی، دو دبیرکل حزب نیز در این لیست جنایت و ددمنشی جای می‌گیرند.نیروهای رژیم، هم‌اکنون به مثابه‌ی منطقه‌ای تحت اشغال با کردستان و مردمش رفتار می‌کنند. سیاست رژیم جمهوری اسلامی بر این مبنا استوار است که از طریق قوه‌ی قهریه و قلع‌وقمع، خواست دمکراسی و حقوق ملی آن ملت را محو نماید، زیرا بر این باورند که گسترش هرگونه جنبش آزادیخواهی، منجر به تجزیه‌ی ایران خواهد شد، به همین دلیل است که فعالین سیاسی ما و سایر ملیتهای ایرانی را جدایی‌طلب خطاب می‌کنند و به تبع آن، اشد مجازات را برایشان در نظر می‌گیرند. هم‌اکنون، دهها تن از مبارزین حزب ما در زندانهای جمهوری اسلامی به سر می‌برند. فقط در 6 ماه اخیر، 42 نفر از مردم کرد به روشهای مختلف توسط رژیم کشته شده‌اند، صدها تن به زندان افکنده شده‌اند، آمار جنایتهای رژیم که در این 6 ماه در کردستان مرتکب شده، در اختیار شما گذاشته شده است. آنچه که درباره‌ی کردستان به اختصار اظهار داشتم، فقط اشاره‌ای نمونه‌وار بود و وضعیت سایر ملیتهای ایران با کمی تفاوت بر همین منوال است. حضار گرامی!اجرای چنین سیاستی طی 30 سال گذشته، موجب گسترش روزافزون مبارزات مردم در برابر رژیم شده است و رژیم نیز هر روزه بر شدت و شقاوت سرکوب‌هایش می‌افزاید.به نحوی که رژیم در حال حاضر، مبارزات زنان، کارگران، معلمان، دانشجویان و سایر اقشار و طبقات جامعه که تنها برای احقاق حقوق صنفی خویش مبارزه می‌کنند را به شدت سرکوب می‌کند.حزب دمکرات کردستان ایران که تجربه‌ی بیش از 60 سال مبارزه علیه دیکتاتوری و در راستای تأمین دمکراسی در ایران را در کار‌نامه‌ی خود دارد، بر این باور است که تنها راه زندگی مسالمت‌آمیز ملیتهای گوناگون در کشوری کثیرالملله به مانند ایران، تأمین کلیه‌ی حقوق دمکراتیک و ملی آنها می‌باشد، این مهم هم تنها از طریق نظامی دمکراتیک و فدرال در ایران متحقق خواهد شد که هر ملتی در منطقه‌ی خود، از حاکمیت محلی در مورد اداره‌ی امور خود برخوردار باشد و بنابر قانون نیز، در اداره‌ی امور کلی کشور مشارکت نماید. در راستای متحقق نمودن این خواست، حزب ما با همکاری 15 حزب و سازمان دیگر متشکل از همه‌ی ملیتهای ایران، جبهه‌ای را تحت عنوان کنگره‌ی ملیتهای ایران فدرال" تشکیل داده است و با همدیگر همکاری می‌کنند. رفقای گرامی!چنانچه تغییر حکومت جمهوری اسلامی ایران به حکومتی دمکراتیک، خواست همه‌ی ملیتهای ایران و جامعه‌ی بین‌المللی باشد، فعالیت در این راستا مستلزم همکاری همه‌جانبه است. اما متأسفانه، آزادیخواهان ایران در این میدان تنها هستند، آنها احتمالاً قادر نباشند برای مدتی طولانی در برابر قلع‌وقمع و سرکوب ددمنشانه‌ی رژیم مقاومت کنند و این خطر احساس می‌شود که در نهایت از مبارزه نومید گردند. این در حالیست که صدای اعتراض جامعه‌ی بین‌المللی علیه ایران، بیشتر به تلاش رژیم برای غنی‌سازی اورانیوم به منظور دستیابی به سلاح هسته‌ای و تهدید رژیم نسبت به کشورهای منطقه محدود شده است.پرسش ما در اینجا اینست که، در صورتی که رژیم از غنی‌سازی اورانیوم منصرف شود و کشورهای منطقه را مورد تهدید خود قرار ندهد، آیا جامعه‌ی بین‌المللی از رژیم رضایت حاصل خواهد کرد و رژیم را مساعدت خواهد نمود؟، در چنین وضعیتی، دست ایران در سرکوب و ظلم رواداشتن نسبت به آزادیخواهان و ملیتهای ایران بازتر خواهد شد و به طرزی بی‌باکانه آنها را کشته و سرکوب خواهد کرد. جمهوری اسلامی در راستای گسترش ترور، بی‌ثباتی در منطقه و استقرار دیکتاتوری مذهبی مشابه خود در سایر کشورهای جهان، کلیه‌ی توانایی‌های مادی و مذهبی خود را به کار گرفته است، به حکومتها و گروههای بنیادگرا در منطقه بیشترین کمک را می‌کند، همگی آنها با همدیگر و تحت رهبری و یاری‌رسانی ایران، در برابر پیشبرد دمکراسی و ثبات در منطقه مانع بزرگی را ایجاد کرده‌اند و تاکنون به موفقیت نیز رسیده‌اند.حکومتها و سازمانهای دمکراتیک کشورهای جهان در مقابل این جبهه‌ی نیرومند و مخاطره‌آمیز و در راستای قدرت گرفتن دمکراسی، از بین‌‌بردن موانع موجود و حمایت از نیروهای دمکراسیخواه ایران و منطقه چه اقدماتی را به انجام رسانده‌اند؟ما امیدوار هستیم که تا فرصتها بیش از این به هدر نرفته و مخاطرات رژیم جمهوری اسلامی ایران فزونی بیشتری نیافته‌اند، برای این مورد چالش‌برانگیز که به طرز روزافزونی گسترش می‌یابد و نیرو می‌گیرد، راه‌حل مناسبی در نظر گرفته شود.
حزب دمکرات کردستان ایران
دبیرکل مصطفی هجری
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر