سایت اینترنتی "دانشجویان کرد" وابسته با "محمدصدیق کبودوند" رییس "سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان" درباره حکم صادره علیه ایشان و وضعیت روزنامه نگاران، جرم سیاسی و زندانی سیاسی، وضعیت حقوق بشر در کردستان، و برخورد با دانشجویان، گفت و گویی داشته اند که متن این مصاحبه در پی می آید: دانشجویان کرد: شما در آستانه اجرای حکم یک سال حبس تعزیری قرار دارید، اتهام شما چه بوده و پروسه دادگایی شما چه سرانجامی دارد؟محمدصدیق کبودوند: همانگونه که مطلعید هفته نامه "پیام مردم" در تیرماه 1383 در پی شکایت اداره اطلاعات و فرماندهی نیروهای انتظامی کردستان توقیف شد. در آن ایام ما برای مدتی کوتاه بازداشت و سپس با تودیع تامین قرار آزاد شدیم. دادگاه در سال 1384 در حکم بدوی؛ رای به 1 سال و نیم حبس، 5 سال محرومیت از صاحب امتیازی، مدیرمسئولی و سردبیری و لغو امتیاز انتشار "پیام مردم" صادر کرد. دادگاه در آن ایام حکم زندان را به تعلیقی تغییر داد. اتهامات ما نیز "نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی"و " ایجاد اختلاف میان مردم از طریق طرح مسائل ملی و نژادی" عنوان شد. در ادامه کش و قوس های قضایی مرتبط و در پی اعتراض دادستان کردستان به حکم دادگاه بدوی، دادگاه تجدیدنظر استان کردستان طی سال جاری ضمن تایید حکم دادگاه بدوی، یک سال حبس تعزیری را ظاهرا" تحت عنوان تعدد جرم!! در نظر گرفت. در این رابطه تلاش وکلای بنده برای انتقال پرونده به تهران و توقف اجرای حکم طی ماههای گذشته، تقریبا بی نتیجه ماند و دایره اجرای احکام کردستان سرانجام اجرای حکم را ابلاغ کرد.دانشجویان کرد: وضعیت روزنامه نگاران را در ایران و بالاخص در کردستان چگونه می بینید؟محمدصدیق کبودوند: "آزادی بیان" از حقوق بنیادی روزنامه نگاران است که از جمله آزادیهای اساسیی است که رعایت و احترام به آن در اسناد بین المللی حقوق بشر مورد تایید و تاکید قرار گرفته است. اما استفاده از آزادی بیان و این آزادی ها در یک وضعیت ناشی از حاکمیت یک ایدئولوژی خاص مذهبی تنها برای تبلیغ آن ایدئولوژی و در یک وضعیت محدودتر برای خدمت به آن حاکمیت مجاز می باشد. قانون گذاران و کارگزاران در چنین حکومتی با تصویب و اجرای قوانینی مقید به شرط و شروطها و اما و اگرهای فراوان ایدئولوژیکی، محدودیت های بسیاری برای آزادی های بیان و عقیده و آزادی های عمومی ایجاد می کنند. پر واضح است در چنین شرایط و چنین وضعیتی روزنامه نگاران و اصحاب مطبوعات میدان عمل محدود و بسیار پرخطری دارند. آسیب های ناشی از این چنین شرایطی تنها منحصر به بازداشت و زندانی شدن چند روزنامه نگار و نویسنده نمی شود، بلکه خسران ناشی از خودسانسوری، یاس و ناامیدی و انفعال روزنامه نگاران در فضای وهم آلود ناشی از حاکمیت چنین قوانینی، تاثیرات نامطلوب و پیامدهای ناگواری بر کل جامعه می گذارد. مجموعه وضعیت و شرایط موجود در ایران بعلاوه شرایط خاص کردستان و محدودیت های ویژه کردستان که عمدتا"حول مسائل ملی کردها و مسائل جانبی مرتبط با آن می چرخد، بسان تابوهای متعدد و موانع متعدد؛ عرصه فعالیت را بر روزنامه نگاران کرد بسیار تنگ تر و دشوارتر کرده و می کند، که این نقض آشکار آزادی های اساسی و حقوق بشر است.دانشجویان کرد: شما رییس سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان هستید که تاکنون بطور فعال بعنوان دیدبان حقوق بشر در مناطق کردنشین عمل کرده است. آیا در رابطه با فعالیت هایتان مشکل خاصی پیش نیامده است؟محمدصدیق کبودوند: سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان از ابتدای سال 1384 تاکنون، بالغ بر 440 گزارش در مورد نقض حقوق بشر ارائه نموده که در این گزارش ها در مجموع بیش از دو هزار مورد دستگیری و بازداشت شهروندان، صدها مورد دادگاهی، محاکمه و زندانی شدن شهروندان و دهها مورد قتل و اعدام توسط دستگاههای امنیتی و انتظامی و قضایی گزارش شده، بعلاوه صدها مورد از خودکشی و خودسوزی و اعمال خشونت آمیز با زنان گزارش و فاش گردیده است. سازمان ما در خصوص موارد مذکور حدود یکصد بیانیه و اطلاعیه صادر کرده و از مقامات و دستگاههای ذیربط و افکار عمومی و سازمانهای حقوق بشری و وجدانهای بیدار خواهان پیگیری رعایت حقوق بشر شده است، هم چنین طی مدت یاد شده بالغ بر 150 مورد مصاحبه مطبوعاتی و رادیو تلویزیونی در خصوص تشریح وضعیت حقوق بشر و افشای نقض حقوق بشر در کردستان صورت گرفته است. علاوه بر این دهها مورد مذاکره و دیدار و رایزنی و درخواست کمک و یاری وکیل و مشاوره حقوقی برای زندانیان و بازداشت شدگان از نهادها و سازمانهای حقوق بشری از جمله اقدامات دیگر سازمان بوده است. طی این مدت، تعدادی از اعضای سازمان در شهرستانها دستگیر و یا بازداشت و زندانی شده اند، اما در هیچ یک از موارد مذکور عضویت و یا فعالیت آنها در RMMK بعنوان اتهام مطرح نشده است. اما باید اذعان نمود تعدادی از سایت های اینترنتی و وبلاگ های ما از جمله 5 سایت متعلق و یا وابسته به سازمان RMMK مسدود شده اند و یا افرادی خرابکار به اطلاعات ذخیره شده ما دستبرد زده اند. دانشجویان کرد: آیا حدس می زنید در رابطه با فعالیت های سازمان برای شما مشکلی بوجود آید؟محمدصدیق کبودوند: ما امیدواریم مسئولان حاکم با درایت و عقلانیت بتوانند مانع از برخوردهای قهری با سازمانهای حقوق بشری بویژه سازمان ما شوند. این سازمان به رغم تمامی محدودیت های موجود، عملکردی درخور توجه داشته و اعتبار شایانی کسب کرده است. ما امیدواریم، دستگاههای امنیتی و قضایی بجای جلوگیری از فعالیتهای حقوق بشری، با پیگیری مسئولانه در قبال گزارشهای این سازمان از نقض حقوق بشر و گسترش آن جلوگیری کنند. البته این واقعیت را نباید از نظر دور داشت که برخورد اخیر دستگاه قضایی با بنده و تغییر حکم از تعلیقی به حبس تعزیری، برخورد با حقوق بشر و برخورد با سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان تلقی می شود و به تعبیری دیگر مقدمه ای برای مواجه قهری با سازمان ارزیابی می شود. دانشجویان کرد: شما به عنوان یک فعال حقوق بشر، اینک با یک جرم سیاسی_ مطبوعاتی راهی زندان می شوید. در حالی که مطابق قوانین جمهوری اسلامی جرم سیاسی و زندانی سیاسی وجود ندارد، شما در این خصوص چه نظری دارید؟محمدصدیق کبودوند: این درست است "جرم سیاسی" در ایران تعریف نشده و قوانین موجود در این رابطه نارسایی های دارد اما در برخی قوانین مثلا" بر برگزاری دادگاههای سیاسی بصورت علنی و با حضور هیات منصفه اشاراتی شده ولی "اما" و "اگر"هایی زیادی در این زمینه ها وجود دارد. با استناد به نارسایی هایی موجود و فقدان قوانینی روشن و مشخص در این خصوص، کارگزاران حکومتی مدعی اند که زندانی سیاسی در ایران وجود ندارد. اما این کتمان واقعیت است. وجود زندانی سیاسی در زندانهای ایران غیرقابل انکار است. هم اکنون مسئولان زندان ها، زندانیان سیاسی را در دو دسته زندانی "امنیتی"(سیاسیون حزبی و وابستگان به احزاب اپوزیسیون) و زندانی "تشویش اذهان"(فعالان سیاسی و مدنی و مطبوعاتی) طبقه بندی می کنند. شکی نیست در چنین وضعیتی حقوق زندانیان سیاسی به همان میزان که جرمشان با قصد و نیت خیرخواهانه صورت گرفته، از حقوق انسانی خود نابرخوردار اند. بعلاوه زندانیان سیاسی شان و حرمتشان نگه داشته نمی شود و در یک وضعیت تحقیرآمیز با زندانیانی که جرمهای گوناگون دارند و یا گاه با قاتلین و افرادی شریر در یک مکان نگهداری می شوند. متاسفانه پیش از این نیز و حتی امروزه هم خبرها و گزارشهای ناخوشایند و ناگواری در خصوص وجود شکنجه و برخوردهای خشونت بار و تحقیرآمیز با زندانیان سیاسی و مطبوعاتی در زندانها بویژه در مناطق کردنشین دریافت شده و می شود. به نظر ما تا زمانی که زندانیان سیاسی و حتی سایر زندانیان تحت نظارت نهادها و سازمانهای مستقل حقوق بشری قرار نگیرند و بر شرایط و وضعیت و برخورد و مناسبات با زندانیان به طور جدی و دقیق نظارت نشود، کماکان خبر و گزارش از اعمال شکنجه و خشونت در زندان ها خواهیم داشت و خواهیم شنید.دانشجویان کرد: به عنوان رییس سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان وضعیت حقوق بشر در ایران، بالاخص در کردستان را چگونه ارزیابی می کنید؟محمدصدیق کبودوند: شکی نیست در نظام تئوکراتیک حاکم، حقوق و آزادی های اساسی و حقوق برابر و بلامعارض تمامی شهروندان و مردم ایران و ملت های ایرانی بطور برابر رعایت نمی شود. قوانین مذهبی به حقوق انسان نه به صرف انسان بودن که باید فارغ از هر نوع دین و عقیده و مذهب و اندیشه ای باشد، بلکه به تعلق مذهبی او توجه دارد. به همین جهت در حاکمیت مبتنی بر یک ایدئولوژی خاص، مردم مدنی و شهروندان عادی از بسیاری حقوق و آزادی های مدنی و اجتماعی و شخصی و فردی محروم و آزادی هایشان سلب می شود. عموم مردم از دسترسی به جریان آزاد اطلاعات از جمله ماهواره و اینترنت و روزنامه ها و نشریات آزاد و مستقل منع و محروم می گردند. بدون شک همه اینها و نیز تفکیک و طبقه بندی های جنسی، مذهبی، ملی و تقسیم بندی شهروندان به نسبت دوری و نزدیکی شان به حاکمیت تحت عنوان"خودی"و "غیرخودی" از جمله موارد نقض صریح حقوق بشر است. اما در مورد کردستان و مناطق کردنشین باید گفت؛ ملت کرد علاوه بر نقض حقوق شهروندی مشترک شان با سایر ایرانیان، از حقوق فرهنگی و حقوق ملی که در اسناد بین المللی برای ملت های غیرخودمختار در نظر گرفته شده نیز محروم هستند. اصرار جدی و مداوم مردم کرد بر احقاق حقوق فرهنگی و ملی خویش از یک سو و انکار و مقاومت حکومت در برابر آن از دگر سو، موجب محدودیت های ویژه و وجود فضای امنیتی و میلیتاریستی حاکم بر منطقه شده که کردستان را بطور آشکاری متفاوت از سایر مناطق ایران کرده است. در کردستان، سانسور و بایکوت خبری دهها ساله نتوانسته است نقض مضاعف حقوق ملت کرد و نقض فاحش حقوق بشر و وخامت بار بودن آن را پنهان نماید. دانشجویان کرد: در آخرین اقدام شاهد برخورد حاکمیت با دگراندیشان در درون دانشگاهها هستیم و در برخی موارد دانشجویان از حق طبیعی خود محروم می گردند، مثلا آنها به تعلیق از تحصیل و اخراج از دانشگاهها محکوم می شوند، نظر شما در این رابطه چیست و سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان در این رابطه چه موضعی داشته است؟محمدصدیق کبودوند: مردم ما به دلیل؛ تحمیل هزینه های سنگین در گذشته، فشارهای کمر شکن اقتصادی موجود و تقلای تعدادی از مردمان برای برون رفت از فقر و مسکنت و یا آرزوی دستیابی به حداقل های زندگی و رفاه در فضای ناسالم اقتصادی موجود، فضای بسته فرهنگی و اجتماعی و سیاسی حاکم و نیز سنگین بودن هزینه فعالیت های سیاسی و مدنی در شرایط امنیتی وهم انگیز موجود، در شرایط امروز از "خطر کردن" در هراس اند و برحذر اند از ریسک انتفاد از حکومت و مخالفت با آن. امروز جامعه و مردم ما منفعل اند و بنوعی نسبت به سرنوشت مشترک و آینده بی تفاوت شده اند. در این میان تعدادی از روشنفکران و فعالان دانشجویی به رغم تمامی محدودیتها و فشارها در فضای امنیتی و ناسالم موجود در برخی مراکز دانشگاهی و روشنفکری در تلاشهای عمدتا" نافرجام از حداقل های موجود و ظرفیت های موجود بهره گرفته و به فعالیتهای روشنگرانه می پردازند، اما تحمل این فعالیت های حداقلی هم، برای سیستم حاکم غیرقابل تحمل است. فعالان دانشجویی بواسطه همین فعالیت های حداقلی، متحمل هزینه هایی چون اخراج و یا محرومیت از تحصیل و یا بازداشت و زندانی می شوند. در حقیقت برخورد با جامعه روشنفکری و دانشگاهی و دانشجویی در راستای منفعل کردن فعالان عرصه روشنگری است که در تداوم برخورد با اصحاب مطبوعات و روزنامه نگاران و تنگ تر کردن هرچه بیشتر عرصه فعالیت و تضعیف نهادهای مدنی و سیاسی و جامعه مدنی، و در مقابل تلاش برای حفظ حاکمیت مطلقه تئوکراتیک گاردینشیپ صورت میگیرد. در هر حال امروز ما ناگزیر به پذیرش این واقعیت هستیم که در جامعه ما، احساس همدردی عمومی، وجدان اجتماعی، اقدام اجتماعی و حتی اندیشیدن برای جامعه آزاد در پایین ترین سطح و سقف خود قرار گرفته است، اما این بدان معنی نیست که رجوع به افکار عمومی، استمداد از وجدان جمعی و انتظار
واکنش های جمعی در مواجه با نقض و پایمال شدن حقوق و آزادی ها در جامعه بی فایده و یا کم فایده
واکنش های جمعی در مواجه با نقض و پایمال شدن حقوق و آزادی ها در جامعه بی فایده و یا کم فایده
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر